Dzisiaj postanowiłam znowu podzielić się z Wami moimi rozmyśleniami, ale żeby nie było znowu tak poważnie, to przeniesiemy się również w świat lekkiej i przyjemnej literatury świątecznej, którą najlepiej jest czytać w blasku kominka, będąc opatulonym ciepłym kocykiem, zaopatrzonym w zimowe skarpety i trzymając kubek gorącej... herbaty! Bo co innego mogłaby Wam proponować właścicielka Herbacianego Poddasza? A no właśnie, że mogłaby, mogłaby Wam zaproponować pyszną kawę, albo kakao... (Tak, to ten wyjątkowy moment, w którym pozwalam Wam pić coś innego przy książce niż herbata, więc dobrze Wam radzę korzystajcie!) Oczywiście, uważając przy tym, aby nie pochlapać książki, bo która książka chciałaby zostać pochlapana?
Świąteczna literatura...
Wszystkich Grinchów z góry przepraszam za tak dużą dawkę świątecznej atmosfery u mnie, ale co ja poradzę, że tak bardzo kocham Boże Narodzenie? I chociaż nie przepadam za mdłymi romansami, schematycznymi komediami i obyczajowym klimatem, to takie odmóżdżacze czasem lubię poczytać... W szczególności dzieje się tak w okresie świątecznym, w wakacje, albo w roku szkolnym, kiedy mój mózg woła o pomstę do nieba... No w każdym bądź razie wydaje mi się, że każdy z nas czasami lubi chwycić za coś lekkiego, aby nie zmęczyć się za bardzo!Dlatego przygotowałam kilka świątecznych pozycji, które być może kogoś zaciekawią, a przyznam szczerze, że chętnie sama bym po nie sięgnęła! Gdybym tylko miała więcej czasu w Święta...
Może z nieba spadnie jakaś gwiazda( może niekoniecznie Betlejemska, ale wiecie...taka zwyczajna) i spełni moje marzenie?
1. "Opowieść wigilijna" Charlesa Dickensa
Myślę, że tej pozycji nikomu nie trzeba przedstawiać... No chyba, że jest się mną:) I tak jest to kolejny klasyk, którego nie miałam okazji przeczytać niestety, ale mimo wszystko historię znam, bo o niej raczej nie dało się i nie da, nie słyszeć. W tym roku mam nadzieję, że uda mi się za nią zabrać, a jeżeli nie to w nowym, w styczniu, wiecie... Takie moje postanowienie noworoczne:) Chociaż w zasadzie powinno się ją przeczytać w Wigilię, ale ciii... Czy możemy przemilczeć ten fakt?
Żródło:
2. "Dziecko Śniegu" Eowyn Ivey
Do tej pozycji zachęciła mnie Karolina z kanału Another Pony(klik). Powieść powstała na bazie rosyjskiej legendy o Śnieżynce i autorka odwołuje się w swoim utworze do jej różnych wersji. Nie wiem czy mamy tu do czynienia z retellingiem tej baśni, czy też była ona i wyłącznie inspiracją dla Pani Eowyn, ale nim sięgnę po "Dziecko Śniegu" z pewnością zainteresuję się najpierw oryginałem przywianym przez mroźne wiatry z Rosji...
Żródło:
3. "Oświadczyny" Tasminy Perry
Z kolei na tę książkę natknęłam się na kanale Mai(klik). Kiedy tylko usłyszałam o czym jest, od razu wiedziałam, że muszę kiedyś po nią chwycić! Tym bardziej po moich przeżyciach, ale o tym w dalszej części, czyli dywagacjach... No cóż mam po prostu nadzieję, że dzięki tej książce z powrotem uwierzę w piękną, prawdziwą miłość? Kto wie kiedy ktoś wyskoczy i krzyknie "Kocham Cię!"... Żartowałam... Takie rzeczy dzieją się w większości tylko w książkach i filmach, ale kto powiedział, że cuda się nie zdarzają? Widzicie tyle jest osób krytykujących osławione trójkąty miłosne, mówiących, że takie sytuacje nie mają miejsca w rzeczywistości... Muszę Was zasmucić, że niestety mają i jestem tego najlepszym przykładem... Oraz tego, że w życiu niekoniecznie zostaje się takim Peetą, czy Maxonem... Ale przecież życie lubi nas zaskakiwać i nigdy nie przewidzimy czym, prawda? Mam związaną z tym jedną anegdotkę, ale ją opowiem kiedy indziej...
Żródło:
4. "Świąteczne marzenie" Amandy Prowse, czyli kolejna książka złapana u Mai...
Żródło:
5."Światło" Jaya Ashera, czyli autora osławionych "13 powodów"
Szczerze mówiąc jeżeli miałabym sięgnąć po tę książkę, to najpierw przeczytałabym"13 powodów", które pomimo ogromnego szumu, wcale nie są wysokich lotów, ale nie będę się wymądrzać, bo nie miałam ochoty po nie sięgać i na razie tak zostanie... No chyba, że zapragnę w niedługim czasie sięgnąć po "Światło" właśnie. Jestem ciekawa, czy ta powieść wyszła Jay'owi lepiej i jak autor czuje się w klimatach świątecznych... Nie wiem dlaczego, ale ta książka budzi we mnie po prostu nadzwyczajną na świecie, ludzką ciekawość:)
Żródło:
6."W śnieżną noc" Johna Greena, Maureen Johnson i Lauren Myracle
Tej powieści również jestem niezmiernie ciekawa... Z twórczością Greena miałam okazję się poznać natomiast twórczość pozostałych dwóch autorek jest dla mnie jedną, wielką niewiadomą. Co do utworów Johna nie jestem ich ogromną fanką, nie są to do końca moje klimaty, ale w sumie tak teraz myślę, że muszę sobie powieści Greena odświeżyć, bo czytałam je cztery lata temu, a od tego czasu mój gust literacki makabrycznie się zmienił... Liczę, że ten mały zbiór łączących się ze sobą opowiadań mnie zachwycie, jeżeli złapię go przed sylwestrem!
Żódło:
7."Pudełko z marzeniami" Magdaleny Witkiewicz i Alka Rogazińskiego
W powieści tego polskiego duetu panuje tak ogromny, zwariowany misz masz, że to wystarczy, abym z zapałem złapała ją w księgarni i rozpoczęła czytanie! Bo kto inny, jak nie Prim, lubi wariactwo do potęgi n-tej? I to jeszcze w świątecznym klimacie...
Źródło:
http://www.empik.com/pudelko-z-marzeniami-witkiewicz-magdalena-rogozinski-alek,p1154507159,ksiazka-p
8."Aleja Siódmego Anioła" Renata Kosin
Jak już weszliśmy w temat polskich autorów, to w nim zostańmy... Ta pozycja przykuła moją uwagę opisem, który mnie, jako fankę aniołów, zaciekawił... Chociaż przyznam, że w "Darach Anioła" zatrzymałam się na drugiej części... Nie dlatego, że mi się nie podobało, ale wypadły mi inne rzeczy do czytania, najprawdopodobniej lektury i wyrwałam się z tego uniwersum, ale z pewnością do niego wrócę!
Do tego w powieści Pani Kosin mamy tajemnicę, list z przeszłości i jakiś mały element fantasy? A i zapomniałabym o przepięknym motywie marzeń...
Liczę na magiczną, wzruszającą historię i zimowy klimat! A w dodatku ma śliczną okładkę! Czyli coś dla Okładkowych Srok!
Źródło:
9."Dwanaście niedokończonych snów" Nataszy Sochy
Dlaczego chciałabym przeczytać "Dwanaście niedokończonych snów"? Ano dlatego, że uwielbiam motyw marzeń sennych! Do tego okraszony Świętami Bożego Narodzenia! Sny są dla mnie od zawsze wielką zagadką i ciekawi mnie ich geneza. Nie wiem, czy są figlarnymi wytworami naszego umysłu, pokazują nasze marzenia i lęki, czy też są wskazówkami i przepowiedniami? I czy w ogóle mają jakiś sens w naszym egzystowaniu? Może w przyszłości będzie mi dane się tego dowiedzieć?
Źródło:
Dywagacje o miłości...
Moje mniemanie o tym uczuciu/reakcji chemicznej/odruchu biologicznym bardzo zmieniło się na przestrzeni lat, co wcale nie jest zadziwiające...
Ale no właśnie, czym właściwie jest miłość?
To pytanie zadawałam sobie kiedyś bardzo często, ale teraz jestem przekonana, że doskonale wiem co to jest. Chociaż za parę lat pewnie będę się śmiać z moich aktualnych wniosków... Miłość mogłabym określić naprawdę niezliczoną ilością określeń, ale z pewnością nie użyłabym tych trzech u góry (uczucie, reakcja chemiczna, odruch biologiczny). To prawda, że miłość jest w pewnym sensie z nimi powiązana, ale uważam, że jest to stan o wiele głębszy i nie tyle wynikający z naszych instynktów, co z naszego umysłu, duszy, dojrzałości. Człowiek zakochuje się w kimś na prawdę, gdy dojrzeje.
Zapytacie mnie co o tym może wiedzieć kilkunastoletnia dziewczyna?
A no właśnie może i chociaż nie jestem znawcą tej dziedziny i nie mam wiedzy naukowej, czy psychologicznej na ten temat, to jednak mogę bazować na moich własnych przeżyciach i wnioskach, jakie z nich wyciągnęłam. Nie będę tutaj opowiadać mojej historii, bo to nazbyt prywatna strefa mojego życia i chcę ją zachować dla siebie. Wiem tylko, że jak z początku nie mogłam się pogodzić z zaistniałą sytuacją w moim związku, tak teraz widzę, że było to potrzebne i dużo zawdzięczam tamtym chwilom... Być może gdyby nie one nie zaczęłabym wierzyć w siebie i nie odkryłabym jak to jest prawdziwie kogoś kochać. Wiele osób równoważy miłość z zauroczeniem, przelotnym romansem, czy podobaniem się płci przeciwnej z wzajemnością... Jest to jednak karykaturalny błąd, który popełnia wiele osób, szczególnie w wieku nastoletnim, a szybkie rozpoznanie swojego stanu może pozbawić wiele osób przykrych doświadczeń. Zdaję sobie jednak sprawę, że nie jest to proste, ale nie traćmy nadziei, bo każde z nich może przerodzić się w prawdziwą miłość.
To czym moim zdaniem jest prawdziwa miłość?
Zakochać się prawdziwie może tylko człowiek, który jest dojrzały, jak już wcześniej wspomniałam, który ma otwarte oczy na drugiego człowieka, a przede wszystkim jest otwarty na jego duszę. Bo miłość to nie jest upodobanie sobie czyjegoś wyglądu, ani nawet charakteru, prawdziwe kochanie kogoś jest czymś o wiele głębszym i silniejszym, co nawet trudno ubrać mi w słowa... To uwielbianie kogoś bezinteresownie, rozumienie bez słów, twoja kopia zamknięta w drugiej osobie, to zaufanie i bezgraniczna przyjaźń, powiązanie i poczucie, że odnalazło się utraconą część siebie, ten jeden, jedyny brakujący element układanki... To akceptacja wszystkich wad, przebaczanie bez zastanowienia, podsumowując bezgraniczna więź z duszą drugiej osoby, a nie wygląd i kilka nie mających znaczenia, pustych słów "Kocham Cię"...
Anegdotka...
Jeszcze w te wakacje moja kuzynka powiedziała mi, że "Zakochać się można tylko raz", na co głośno parsknęłam i wybuchnęłam śmiechem, teraz jednak dostrzegłam sens w jej słowach. Zauroczyć się, podobać się ze wzajemnością, przelotnie "kochać" kogoś, możemy wiele razy, ale prawdziwą miłość, przypisaną osobę, która na nas czeka mamy tylko jedną...
Po jej utracie przeżywamy coś bardzo głębokiego, porównywalnego do żałoby, wyrwania cząstki nas i trwamy w oczekiwaniu na jej powrót...
Bo wiemy, że to własnie TA osoba i nie jesteśmy w stanie wejść w kolejny związek...
A co ja porabiam w tym sfiksowanym świecie?
Moja historia miłosna nie skończyła się kolorowo, ale noszę w sobie nadzieję i dumę, że to, co czuję jest PRAWDZIWE, bo moim życiowym powołaniem jest głoszenie prawdy i tylko ją chcę przekazywać innym. Czuję, że Bóg podarował mi TĘ osobę w darze, abym mogła przeżyć to, co przeżyłam i dojrzeć, by zrozumieć MIŁOŚĆ. I cokolwiek podaruje mi w przyszłości los, wierzę, że będzie to sprawiedliwe i słuszne i że moje drogi skrzyżują się jeszcze kiedyś z tą osobą...
Tym poważnym tonem się z Wami żegnam i obiecuję, że juto żadnych dywagacji nie będzie...
Uważam, że święta są czasem przemyśleń i zadumy, dlatego takie dywagacje może się jeszcze pojawią...
Do zobaczenia jutro!
Buziaki, dobranoc!
Ola:3
P.S. Koniecznie skomentujcie i dajcie znać, czy któraś z pozycji Was zaciekawiła, co myślicie o moich rozważaniach i czy chcecie więcej takich DYWAGACJI :D
